14.4 Gedichte
De Motor-Sprütt
Nu is se dor, de nie Sprütt,
Von Görlitz is se kamen.
Doch segg ich ju, se is man lütt,
Watt giw se Waterstrahlen!
Op'n Marktplatz hebb wi se probiert,
Datt wer'n Lust mit antosehn.
Na dree Sieden giwt se Water hin, De Jungs,
de kreegen dor Been.
Een Herr von Kiel keem togereist,
Nöm aff de Motoorsprütt.
He seggt, wenn ji nu vörsichtig sünd,
Denn hebbt ji Glück dormit.
Doch watt ich eben hew beschreeben,
Datt is blot eerst de Lütt.
Bedenkt, wenn nu de Grot eerst kümmt
Von Fischer ut Görlitz,
Wenn denn de Leitung platzen deiht,
Wat ümmer kann passeern,
Denn ropt wi de Motorsprütt an,
Den Keller uttoleeren.
Hebbt Dank, ji Herrn von Magistrat
Un all de mit hebbt holpen.
De Ol hett uns veel Arbeit makt
Un veele, veele Sorgen.
Bewahr uns Gott för Füür und Not
In unser Vaterland,
Doch schull uns ropen
trotzdem de Pflicht,
Sünd wi sofort to Hand.
Vun een Lüttenborger Füürwehrmann, 1928
De Dersauer Füerwehr
90 Johr siind dat nu her,
sietdem besteiht uns Dersauer Füerwehr.
Vörher hett dat ok all brennt,
ober'n Füersprütt hebb de domols noch nie kennt.
Mit Emmers hebb se dat Füer utgoten -
oder se müssen dat brenn' loten.
Dat enzige, wat se domols harrn,
wür de Nachwächter, de mök denn Füeralarm.
He tut mit sien Püerhorn lank de Stroot
und hol de Lüd dormit ut'n Schloop.
Manch een hett uder dat nokte Leben
höchstens noch'n Specksiet mit rutkreegen.
Domols mank de Strohdackhüüs
hett de rode Hohn ordlich rümhüst.
Wenn de Wind ungünstig stünn
un he noch wat to freten fünn
denn wär mitünner an End
so'n ganz Dörp nie wertokenn'. -
Dor dachen de Lüd, so geiht dat nu nie mehr
un gründ'n in Stadt un Land ehr Füerwehr.
Nu wör ober uk mit de Handdrucksprütt
op de Brandstelln dat Füer to Liev rückt.
Bespannt wär dit Fohrtüg mit'n poor Peer
un föhr'n döhn se as de Füerwehr.
Nähmlich so dull as de Tier'n loopen kunn,
Dor stamp hüt noch de Redenort vun.
De Kutscher, de keek blots no vörn
un markt nie, wenn se ünnerwegs wat verlörn.
Mit de Isenrööd lank de Feldweeg klapper dat so dull,
dat wär nie to hör'n, wenn dor wat rünnerfull.
De Füerwehrlüd achter op'n Wogen
müssen sielt fasholn, süns wär'n se rünnerflogen.
Un wär de Stroot schlech, un de Schlaglöcher so deep,
is dat vörkomm, dat ehr'n Rad afleep.
Dat schull ehr alln's gorni störn,
de Haupsook is, dat se de ersten weern
As Belohnung geef dat'n Fatt Beer
föör de flinkste Füerwehr.
Haarn se de Schläuche ersmol utleggt
weer dat Leegste noch lang nie trech.
Mit Muskelkraft Wör dat Woter dörch de Schläuche drückt
un dorüm hös dat: Mit alle Mann an de Sprütt!
Weer'n bi de erste Mannschaf de Arms lohm,
ebb de nächsten dat Pumpen öbernomm.
Dat ort mitünner in Arbeit ut
un jeder weer froh, as he dat nie mehr bruk.
As de Motorsprütt de Arbeit öbernöhm
dor löp dat Woter vun ganz alleen.
Harn se dat Dings ersmol ingang,
dat duur mitünnen je bet'n lang,
denn pumpen se in korte Tied
restlos lerdig so manchen Diek.
Hüt hebb wi je nu uck een Füerwehrwogen,
öber de Utrüstung bruk wi uns nie to beklogen.
Wiet to hörn is de Füersireen
un dat Blaulich ganz dütlich to sehn.
Uter denn Füerwehrdenst hebb de Kameroden
bekanntlich uck noch anner Opgaben.
Ümmer wer frewillig
und vor allm ehrenamtlich.
Doch de Insätze ward uck mol vergeten
denn hebb se gemütlich tosamm seten.
För dat jöhrliche Füerwehrfest
dor sünd de Blauröck verantwortlich west.
Dat fiern se nie alleen,
dor is dat ganze Dörp op de Been.
Denn Höhepunkt hebb wi öber Johr
nu duurt dat'n ganze Wuch sogor.
De ganzen Vereine mok dor mit
ik wünsch dortau nu rech veel Glück.
(Heinrich Tietgen)
Uns Friewillig Füerwehr
Von Peter Wippich
Dat gifft ok hüüt in Dörp un Stadt
hi uns in den Kreis Plön
noch Lüüd, de doot för anner wat,
för nix as Dankeschöön.
Se maakt dorvun nich groot wat her,
doot Dag un Nacht ehr Plichten.
So höllt dat ok uns Füerwehr
-- un dorvun will ik dichten.
De meisten vun de Börgerslüüd
weet vun de Wehr, ik find,
kuum wat de „112“ bedüüd
un root ehr Autos sünd.
Wat doran hangt an Sweet un Tiet,
an Moot un Deenst in Stillen,
dat is nich sülfstverständlich hüüt
un bruukt veel fasten Willen.
Alarm is oftmaals in de Nacht.
Denn heet dat: Ut de Betten!
Un ielig as de „Wilde Jagd“
geiht af to'n Hölpen, Retten.
Nu hett uns Wehr man hüüttodag
nich Füer bloots to löschen,
de niege Tiet bringt ok een Barg
vun anner böös Maleschen.
Bi'n Autounfall is se dor,
bargt Lüüd ut les un Water,
se kümmt mit Ööl un Gift hüüt kloor,
haalt vun den Boom den Kater.
Bi Regen pumpt se Kellers ut,
gaht Wepsen an den Kragen,
mööt ok bi Storm to'n Hölpen rut,
fohrt seker Krankenwagen.
So steiht de Wehr hüüt tru ehrn Mann
bi't Unglück allerwegen,
un mit dorbi, wo'l angahn kann,
staht Fruunslüüd in ehr Regen.
Gefährlich is un hart de Deenst,
oft geiht um Doot un Leven,
un ümmer ward, of hüüt, of eenst,
de Wehr ehr Bestes geven.
Dormit in Eernstfall se besteiht,
mööt wi uns Füerwehren
-- sowiet as dat to maken geiht -
de richtig Technik geven.
Un uns Gemeende un uns Stadt,
de laat sik dat wat kosten,
dormit bi Dag un avends laat
de Wehr steiht op den Posten.
So is in veele Dörpen hüüt
een vun de staatschten Hüsen,
wo't Auto insteiht mit de Sprütt,
een Smuckstück to'n vörwiesen.
„Gott zur Ehr, dem Nächsten zur Wehr“,
steiht an de Wand dor schreven,
un ünner dissen frommen Wöör
hebbt se ehr Wappen kregen.
Denn Strahlrohr, Slauch un Helm un Biel,
dat sünd ehr Wehr un Waffen.
Dormit to hölpen is ehr Ziel,
uns Sekerheit to schaffen.
Un mit den Bu, dor lött de Wehr
dat Amt, de Stadt nich sitten.
So veel dat geiht, dor hölp se ehr
bi't Schüffeln, Muern, Witten.
Doch nich bloots dor se hölpen deit,
weet ok mit antopacken,
wenn dat um dat Gemeenwohl geiht
- denn is bi ehr keen Snacken.
Se richt dat Vagelscheten ut,
op Dörp hüüt för de Kinner,
wenn maal de Stadt weer sauber mutt,
sünd se dorbi meist ümmer.
Wenn plattdüütsch se Theater speelt
könnt wi maal düchtig lachen,
wiel se vun Tradition wat höllt
stellt se ok Ehrenwachen.
Ehr Uniformrock, smuck in Blau,
dat mutt de Nied ehr laten,
mit Ordens vull un Steerns dortau,
dor könnt se Staat mit maken.
Se speelt mit Swung ok Blasmusik
so fein in Dur un Moll,
för jedeneen sien leefstes Stück
vun Marsch bet Rock and Roll.
De Dag un Nacht op Posten steiht,
schall sik ok amüsiern.
Dorüm, wenn dat so passen deit,
deit geern uns Wehr maal fiern.
Bi'n Ball un so, dor geiht hoch her,
doch liekers is, mußt weten,
de Füerwehr keen „Fierwehr“,
dat deit bloots maal so heten.
Dat veel se in de Zeitung is,
is goot för all de Sieden,
wüß anners doch de Journalis'
sien Blatt nich vull to kriegen.
Nu will ik ok - mit een poor Wöör -
de Jungen nich vergeten,
de in de Jugendfüerwehr
al veel vun't Sprütten weten.
De jungen Lüüd ok hüüttodag
för Pflichten to begeistern,
is een Verdeenst, dat ganz ohn Fraag,
wull bloots uns Wehr kann meistern
Retten, Löschen, Bargen, Schützen,
sünd de Wehr ehr Opgaav hüüt.
Doch all Technik wöör nix nützen,
möken dor de Lüüd nich mit.
Op uns Wehr kannst di verlaten,
Kameraadschaft höllt so keen,
un ehr Motto kümmt vun Harten:
Een för all, un all för een!